….Het was eind jaren zeventig in Nederland. Er waren nog redelijk veel kleine boerenbedrijven zoals die van mijn oom en tante. Ze hadden ongeveer 12 melkkoeien die een paar kilometer verderop in het weiland stonden. Mijn oom had een kar met daarin de melkmachine in het weiland staan. Af en toe ging ik als klein jochie mee om koeien te melken in het weiland. Naast mijn oom hobbelend op het spatbord van de tractor naar het weiland.
De koeien kwamen al aangelopen als ze de tractor hoorden en de blauwe overall van mijn oom zagen.
In de kar werd het motortje van de melkmachine aangeslingerd zodat er straks gemolken kan worden. De koeien werden met het halster vastgezet aan de kar.
Ik ging mijn eigen gang, mijn oom was aan het melken en ik ging op onderzoek uit. In het lange gras zijn de verse groene koeienvlaaien soms moeilijk te zien, vooral voor een jongetje dat overal vogeltjes en andere interessante zaken ziet.
Ineens gebeurde het.
Een stap met mijn klomp in iets glibberigs. Langzaam vulde mijn rechterklomp zich met iets warms…. Mijn klomp bleef staan in een verse koeienvlaai terwijl ik verder hinkte op een klomp en een sok met … koeienstront!
Getverderrie!!!!!
Snel om mij heen kijkend schatte ik de situatie in. Mijn oom was aan het melken, ik stond met een vieze sok in een weiland ver van huis. Wat nu?
Voorzichtig haalde ik de klomp uit de koeienvlaai en met een pluk lang gras maakte ik de klomp van binnen zo schoon mogelijk. Zonet was mijn sok nog warm van de koeievlaai, maar nu werd mijn sok koud…….
Mijn oom moest lachen toen hij mij zag aankomen met een blote voet in een klomp en een vieze sok in mijn hand. “Zo jongen, dat was zeker een verse groene..!”. En gelijk had ie, vers was ie èn groen!
